Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από τις σφαίρες των «γουρουνιών». Σ’ αυτόν τον πόλεμο πολέμησε κι ο παππούς μου Μπούρμπος Γεώργιος. Είμαι 10 ετών και ξέρω τι σημαίνει πόλεμος.

Τι είναι αυτό που διακρίνει το θύμα από τον θύτη? Είναι σίγουρα αυτό το καθαρό βλέμμα που σε κοιτάει από την γκριζόμαυρη φωτογραφία. Ένα βλέμμα που κοιτάει αθώο και χαμογελαστό που ατενίζει γλυκά και χωρίς φόβο την αιωνιότητα.
Ο θύτης δεν κοιτά. Το βλέμμα του χάνεται κόκκινο σαν το άδικο αίμα που έχυσε.
Η μοίρα των τυράννων γράφεται «επί ασπαλάθων» μας λέει ο Σεφέρης μνημονεύοντας τον Αριστοτέλη.
Εκεί γράφεται το δικό τους τέλος.
Αυτό κάνει τη διαφορά.

Συγχαρητήρια! Μια εμπειρία μοναδική κ’ συνάμα συγκλονιστική! Τα λόγια είναι περιττά για να περιγράψουν τα συναισθήματα.