Μια ηλιόλουστη μέρα λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ήρθαμε και μόλις άνοιξε η πόρτα του Δημοτικού Σχολείου ξεδιπλώθηκε μια άλλη μέρα μέσα στην καταχνιά, στην ομίχλη, βυθισμένη και μισοσβησμένη στη θύμηση μας. Ταρακουνηθήκαμε, συγκλονιστήκαμε. Είμαστε τυχεροί γιατί βρήκαμε αυτή την πόρτα ανοιχτή...

Όταν οι ανίερες σκέψεις γίνονται σφαίρες,
όταν οι σφαίρες γίνονται πληγές και αίμα,
όταν το αίμα γίνεται λυγμός και δάκρυ,
όταν το δάκρυ γίνεται εικόνα και μνήμη,
όταν η μνήμη γίνεται συγκινησιακή ένταση,
όταν η ένταση γίνεται μνημόσυνο,
τότε η καρδιά αναπαύεται,
τότε ο άνδρας δεν ξανακυλά σε ανίερες σκέψεις.

Δυνατός τόπος, δυνατοί άνθρωποι, τρομερή θηριωδία. Αυτό που έγινε στα Καλάβρυτα δείχνει ότι το μεγαλύτερο θηρίο στο κακό είναι ο άνθρωπος και το μεγαλύτερο θηρίο στην αντοχή πάλι ο άνθρωπος. Σ’ αυτό το μέρος δόθηκε πόνος σκληρός, αυτό που λένε να μην δοθεί τόσος πόνος όσος ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει είναι φοβερό.