Σταυρόπουλος Σταύρος του Ιωάννη

Δικαστικός, 1888-1943
Γεννήθηκε το 1888 στο Στενό Τριπόλεως (Αρκαδία). Γονείς του ο Ιερέας Ιωάννης και η πρεσβυτέρα Παναγιώτα. Αδέλφια του ο Δημήτριος και η Ολυμπία. Σπούδασε Νομική στην Αθήνα και με εξετάσεις πέρασε στο Δικαστικό Σώμα (που του άρεσε).
Κατά την διάρκεια της Ελληνικής κατοχής της Σμύρνης (1919-1922) και της ευρύτερης περιοχής αυτής, μετατίθεται ως δικαστικός υπάλληλος στην διοίκηση της περιοχής με την «Ύπατη Αρμοστεία Σμύρνης». Ειρηνοδίκης στο Ειρηνοδικείο Αξαρίου.
Εκεί γνωρίζει την γυναίκα του Όλγα Χατζηκωνσταντίνου, κάτοικο Αξαρίου Μ. Ασίας. Πιθανόν να παντρεύτηκαν κιόλας εκεί. Με την καταστροφή της Σμύρνης το 1922 μαζί με την Όλγα (γυναίκα του) και την μεγαλύτερη αδελφή της Ερασμία (που ως ελεύθερη ήταν πάντοτε μαζί τους) επιστρέφει στην Ελλάδα. Και μάλιστα δεν γίνεται αποδεκτός από τους δικούς του στο Στενό Τριπόλεως λόγω του ότι γύρισε με προσφυγοπούλα! Αποκτούν τρία παιδιά: τον Γεώργιο (εκτελεσθέντα μαζί με τον πατέρα του στις 13/12/1943), την Αθηνά και την Παναγιώτα.
Άνθρωπος σοβαρός, ακέραιος, αγαπούσε την οικογένειά του η οποία τον ακολουθούσε σε κάθε του μετάθεση λόγω επαγγέλματος (μαζί και η Ερασμία). Υπηρέτησε το δικαστικό του καθήκον με ήθος, αγάπη και αφοσίωση. Ήταν ακριβοδίκαιος κι έχαιρε εμπιστοσύνης κι εκτιμήσεως από το ευρύτερο δικαστικό σώμα. Τελευταία του μετάθεση το Πρωτοδικείο Καλαβρύτων, όπου κι εκτελέστηκε μαζί με τον μοναχογιό του Γεώργιο!
Αγάπησε την πόλη των Καλαβρύτων, ήταν απ’ όλους αγαπητός και αυτός και η οικογένειά του. Αγαπημένη του συνήθεια να σηκώνεται πολύ πρωί και να περπατάει στα χιόνια, παίρνοντας μαζί του και την μεγαλύτερη κόρη του Αθηνά. Το θεωρούσε πολύ υγιεινό.
Παρακολουθούσε από κοντά την πρόοδο των παιδιών του κι έτσι είχε ιδιαίτερες σχέσεις με τους εξαίρετους καθηγητές κ. Αθανασιάδη Κων/νο (καθηγητή Γαλλικής γλώσσης), τον κ. Κουμάντο Αθανάσιο (φιλόλογο), τον κ. Οικονόμου Αντώνιο (Γυμνασιάρχη-φιλόλογο) και με τους ιερείς κ. Παπαδημητρίου Δωρόθεο (θεολόγο) κα τον παπά-Καλό, ιερέα της πόλης.
Μετά την καταστροφή των Καλαβρύτων η Όλγα, η αδελφή της Ερασμία και τα δύο κορίτσια η Αθηνά και η μικρή Παναγιώτα, έρχονται στην Αθήνα. Φιλοξενούνται από συγγενείς τους Μικρασιάτες.
Την προσοχή και την μεγαλύτερη φροντίδα τους έλαβε η μικρή Παναγιώτα (παιδάκι του Δημοτικού), που από τότε απέκτησε μια ευαίσθητη και ταραγμένη σωματική και ψυχική υγεία! Η παραμονή στις σπηλιές με το φοβερό κρύο του Δεκεμβρίου και οι φρικαλέες εικόνες της ημέρας εκείνης (13-12-1943) άφησαν έντονα τα σημάδια τους!
Η Αθηνά περνάει στην Οδοντιατρική Αθηνών αλλά οι οικονομικές δυσκολίες της οικογένειάς της δεν την αφήνουν να συνεχίσει τις σπουδές της. Μαθαίνει γραφομηχανή και στενογραφία και προσλαμβάνεται ως θύμα πολέμου, με την βοήθεια ενός στρατηγού φίλου του πατέρα της, στο Πεντάγωνο. Εκεί γνωρίζει τον σύζυγό της Ελευθέριο Ρήγα, Νομικό σύμβουλο του κράτους από την Αράχοβα ορεινής Ναυπακτίας. Έναν εξαίρετο άνθρωπο που βοηθάει και στηρίζει τις τέσσερις γυναίκες.
Παντρεύονται το 1953 και σταματάει την Αθηνά από την δουλειά. Μετά από δυσκολίες αποκτούν μια κόρη, την Ευαγγελία, το 1962 και είναι ευτυχισμένοι. Μαζί τους και η Παναγιώτα (αδελφή της Αθηνάς), η οποία αφοσιώνεται στο παιδί της αδελφής της.
Η λατρεμένη θεία Ερασμία φεύγει από τη ζωή στις 27/12/1954. Η Όλγα φεύγει από τη ζωή στις 21/6/1956 σε ηλικία 56 ετών.
Η ζωή επεφύλασσε κι ένα άλλο ξαφνικό κακό για τις δύο αδελφές Αθηνά και Παναγιώτα. Ο Ελευθέριος Ρήγας (σύζυγος Αθηνάς) που τις προστάτευε και τους έδωσε μια άλλη πολύ όμορφη ζωή, σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1965 σε ηλικία 47 ετών. Οι δύο αδελφές, μόνες μα πολύ αγαπημένες, μένουν μαζί με ένα κοριτσάκι 3 ετών, την Ευαγγελία, την οποία μεγαλώνουν με ιδιαίτερη αγάπη και φροντίδα.
Η Παναγιώτα φεύγει από τη ζωή στις 10/12/1989 και η Αθηνά φεύγει από τη ζωή στις 8/11/1995 σε ηλικία 69 ετών έχοντας δει και τα δύο εγγόνια της.
Η Ευαγγελία παντρεύεται τον Πέτρο Πισσάνο από Αθήνα και αποκτούν δύο αγόρια, τον Ελευθέριο (1985) και τον Παύλο (1995).