Εθνική Αντίσταση

Κατά τη διάρκεια της ιταλογερμανικής κατοχής και ειδικότερα το 1943 η ευρύτερη περιοχή Αιγιαλείας - Καλαβρύτων υπήρξε πεδίο σημαντικής αντιστασιακής δράσης. Όπως όλη η Ελλάδα έτσι και η Πελοπόννησος συμμετείχε ενεργά και αποφασιστικά στην αντίσταση συμβάλλοντας καθοριστικά στον αντιφασιστικό αγώνα. Τα στρατηγικά πλεονεκτήματα που προσέφερε η μορφολογία του εδάφους είχαν σαν αποτέλεσμα να αναπτυχθεί στην περιοχή Αιγιαλείας - Καλαβρύτων η πιο δραστήρια αντιστασιακή κίνηση στην Πελοπόννησο. Η πιο σημαντική λόγω μαζικότητας και αντιστασιακής αποτελεσματικότητας οργάνωση στην περιοχή ήταν ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ). Οι περιφανείς νίκες που κατήγαγαν οι αντάρτες στις πρώτες μάχες κατά των Ιταλών την άνοιξη-καλοκαίρι του 1943 συνέβαλαν στην αναπτέρωση του ηθικού του πληθυσμού με αποτέλεσμα να πυκνώσουν και άλλο οι γραμμές του ΕΛΑΣ, ο οποίος εξελίχθηκε σε κανονικό στρατό με πραγματική στρατιωτική δομή. Πρωτοπόρα του αγώνα ήταν το 12ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ καθώς και τα ανεξάρτητα τάγματα Αιγιαλείας και Καλαβρύτων. Ο Δημήτριος Μίχος  (1890, Λαπαναγοί Αχαΐας -1963, Αθήνα) ήταν προπολεμικά αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας και διετέλεσε Διοικητής του Ε.Λ.Α.Σ στην Πελοπόννησο. Θεωρείται ως μία από τις ηγετικές μορφές της Εθνικής Αντίστασης στον Νομό Αχαΐας και ευρύτερα στην Πελοπόννησο. Η προσφορά των δυνάμεων της Εθνικής Αντίστασης στον αγώνα συνίσταται από στρατηγική σκοπιά ότι διευκόλυναν τον στρατηγικό σχεδιασμό των συμμαχικών δυνάμεων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθιστώντας δυνατό τον αντιπερισπασμό που επιχείρησαν οι Σύμμαχοι στην Ελλάδα, ώστε να διευκολυνθούν οι αποβάσεις στη Σικελία το 1943. Το γεγονός αυτό υποχρέωσε τους Γερμανούς να οχυρώσουν την Πελοπόννησο αδυνατίζοντας το ευρωπαϊκό τους μέτωπο. Εν κατακλείδι, μπορούμε να πούμε ότι οι κάτοικοι της Επαρχίας Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, από την αρχή εντάχθηκαν στις γραμμές αυτού του αγώνα, συνειδητά και σχεδόν καθολικά, στεκόμενοι αντάξιοι των αγωνιστικών παραδόσεων της περιοχής.